Płatny urlop wypoczynkowy jest jednym z najpopularniejszych przywilejów pracowniczych. Należy się każdemu kto jest zatrudniony w ramach:

• umowę o pracę
• umowę powołania
• umowę wyboru
• umowę mianowania
• spółdzielczą umowę o pracę.

Pracownik nie może przenosić swojego urlopu na inną osobę czy też z niego zrezygnować. Przepisy jasno stanowią – musi on zostać odebrany w tzw. naturze. Jego wymiar uzależniony jest od przepracowanego stażu. Jeśli pracownik nie przepracował jeszcze 10 lat, jest to 20 dni. W przypadku kiedy przekroczony został próg 10 lat – 26 dni.

Kiedy zostaje wypłacony ekwiwalent?

Ten rodzaj świadczenia pieniężnego wypłacany jest, gdy z przyczyn obiektywnych wykorzystanie urlopu w naturze było niemożliwe. Każda taka sytuacja musi mieć swoje poparcie w przepisach prawa. Do takich sytuacji zalicza się min. rozwiązanie lub wygaśnięcie umowy o pracę. I nie ma znaczenia, w jaki sposób doszło do ustania stosunku pracy. Co warte podkreślenia ekwiwalent przysługuje także pracownikowi, z którym umowę rozwiązano w trybie art. 52 par. 1 Kodeksu pracy. A więc gdy została ona zwolniona dyscyplinarnie. Bez znaczenia pozostają również przyczyny wygaśnięcia umowy. Jeśli więc (przykładowo) umowa zostanie rozwiązana z powodu śmierci danego pracownika, to ekwiwalent należy się małżonkowi i innym osobom uprawnionym do otrzymania renty rodzinnej.

Prawo do ekwiwalentu za urlop nabywa się w dniu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy. Zaś datą jego wypłaty jest ostatni udokumentowany dzień zatrudnienia. Informacja o wykorzystanym urlopie oraz przyznanym ekwiwalencie musi zostać umieszczona w świadectwie pracy.

Czym jest współczynnik ekwiwalentu?

W celu jego wyliczenia bierze wie pod uwagę stałe oraz zmienne składniki wynagrodzenia. Mogą być to: premie, prowizje, nagrody, nadgodziny czy dodatek za pracę w nocy. Na każdy rok ustalany jest także tzw. współczynnik ekwiwalentu.

Uwzględnia on przeciętną miesięczną liczbę dni pracujących przypadających w danym roku. Przy wyliczeniu wysokości ekwiwalentu stosuje się współczynnik obowiązujący w roku wypłacania ekwiwalentu. Ma to zastosowanie nawet jeżeli jest to urlop zaległy, przeniesiony z poprzedniego roku. W celu odpowiedniego obliczenia współczynnika odejmuje się łączną liczbę przypadających w danym roku niedziel oraz świąt (tj.: Nowy Rok, Święto Pracy, Wszystkich Świętych, Święto Niepodległości) oraz dni wolnych od pracy wynikających ze standardowego rozkładu czasu pracy, od liczby dni w danym roku kalendarzowym. A otrzymany wynik dzieli się przez liczbę 12.

Jak policzyć należny ekwiwalent?

1. 1Należy podzielić miesięczne wynagrodzenie (wspomniane składniki stałe i zmienne) przez wyliczony współczynnik ekwiwalentu.
2. Otrzymany w ten sposób ekwiwalent za jeden dzień urlopu dzieli się przez dobową normę czasu pracy (przeważnie jest to 8 godzin).
3. Na koniec mnoży się ekwiwalent należny za jedną godzinę pracy, przez liczbę godzin pozostałych w ramach niewykorzystanego urlopu pracownika.